Europa: éin stor stad – gjennom IN.TUNE

Lucie er studentrepresentant i IN.TUNE sitt Governing Board og medlem av Student Council. Det er ein del av jobben hennar å diskutere det som skjer i IN.TUNE og å komme med studentperspektiv på aktuelle tema. Som leiar for Studentutvalet (SUT) ved Noregs musikkhøgskole, seier Lucie at mange av oppgåvene hennar overlappar.

Samtidig som vi snakkar med Lucie, har IN.TUNE nettopp kunngjort dei nye utdanningsformata som alliansen har valt ut for vidare utvikling. Lucie, som studerer kordirigering, har nokre openberre favorittar:

– Eg er skikkeleg gira på korprosjektet!

Ho siktar til den såkalla fellesmodulen «IN.TUNE European Choir», leia av Conservatoire de Paris i den franske hovudstaden – som tilfeldigvis er heimbyen til Lucie.

– Og sidan eg kjem frå Paris, er det endå meir interessant, for dei har ikkje ein eigen avdeling for kordireksjon.

Ho samanliknar med korleis kor er ein naturleg del av kvardagen ved nordiske musikkhøgskular. No håpar ho at Paris kan lære av partnarar med aktive koravdelingar.

– Det er litt som å riste den musikalske verda frå sør til nord.

– Prosjektet soim heiter «Socially Engaged Musicking» synest eg òg er skikkeleg interessant.

Dette utdanningsformatet stiller spørsmål Lucie sjølv ofte har diskutert med medstudentar: Er musikk politisk eller ikkje? Korleis kan ein engasjere seg sosialt gjennom musikk?

– Vi treng ikkje vere einige, understrekar ho. – Men det er ein god måte å snakke om det på.

Formatet, som blir leia av Universität für Musik und darstellende Kunst i Wien, er eit såkalla Blended Intensive Programme (BIP). Det fungerer som pilot for eit mogleg framtidig felles masterprogram.

Til slutt nemner Lucie formatet «EchoLab: 19th-Century Performance in Practice», som konservatoriet i Haag har ansvar for.

Ifølgje Lucie finst det ein sterkare tradisjon for arbeid med oppføringspraksis i Frankrike enn i Noreg. Ho trur at erfaringsutveksling her kan vere nyttig for alle.

– Særleg når det gjeld musikk frå 1800-talet.

Det Oslo-leia formatet heiter «Joint Online Course for Conference Practices», i samarbeid med Uniarts Helsinki. Initiativtakaren er Ram Reuven, førsteamanuensis i musikkteori ved Noregs musikkhøgskole.

Lucie seier at Ram stiller viktige spørsmål i dette formatet – til dømes korleis og kor lenge ein kan undervise utan at studentane mistar fokus.

– Han har verkeleg gode poeng, meiner ho og legg til at når ein underviser i musikk, held det ikkje berre å vere musikar. Ein må òg vere pedagog.

Ikkje berre på papiret

Lucie meiner at studentstemma er heilt avgjerande når ein utviklar nye utdanningsformer og prosjekt. Ho ønskjer at aktivitetane faktisk skal hjelpe studentane, og meiner det bør vere målet – ikkje berre å lage prosjekt som ser fine ut på papiret. Ho oppfordrar studentane til å setje seg inn i det som skjer no når neste fase er i gang: utlysinga av studentdrivne prosjekt.

For å få inn gode forslag må alle studentar og tilsette ved institusjonen vite om og forstå kva IN.TUNE er. Dersom du får gjestar frå andre institusjonar, ikkje hald det hemmeleg at det er alliansen som har gjort besøket mogleg, oppmodar Lucie. Berre førre veke var tre lærarar frå alliansepartnaren ESMUC i Barcelona på besøk i Oslo for å delta i ein meisterklasse i kordirigering.

Lucie meiner det er ein vinn-vinn-situasjon å møte studentar og tilsette frå andre institusjonar, og at alle har noko å vinne på å byggje nettverk på tvers av grenser.

Når ein søkjer om støtte til studentdrivne prosjekt, er Lucie sitt personlege råd å ta sikte på nettverksbygging eller å nytte ein unik ressurs ved ein av institusjonane. Nokre konservatorium kan ha sjeldne instrument, spesialutstyr, eller – som i dømet over – pågåande meisterklasser med internasjonale ekspertar innan sine felt.

– For meg handlar det om tanken på Europa som éin stor stad. Vi bør samarbeide alle saman, også innan forsking. Men det kan vi ikkje gjere før vi kjenner kvarandre, seier ho.

– Korleis kan vi kjempe saman for at yrket vårt skal bli anerkjent?